Lunenburg

Alleen over een houten bruggetje is de indrukwekkende vierkante toren van Lunenburg te betreden. De toren is omringd door een gracht, die wordt omzoomd door wilde groene oevers en uitwaaiert in een langgerekte waterpartij. De toren bestaat uit baksteen en heeft een onderbouw met een tongewelf. Het geheel telt drie verdiepingen en op de bovenste verdieping ligt een weergang met kantelen. 

Aan de westkant van de toren ligt een woonhuis, dat is gebouwd in de 20ste-eeuw. Dit huis is gebaseerd op vroeg 18de-eeuwse tekeningen van onder andere Jan de Beijer en heeft de vorm van een dwarshuisboerderij. Rondom het huis ligt een siertuin, die qua stijl afwijkt van de rest van de tuin, die in landschappelijke stijl is aangelegd. Even verderop in de tuin staat een neogotisch koetshuis uit 1869.

Huis en park hadden ... veel te lijden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Waarschijnlijk is net voor 1860 een nieuw classicistisch huis gebouwd, dat de oude toren uit de 13de-eeuw aan drie zijden omsloot. In 1925 werd Lunenburg in opdracht van E.R. van Eibergen Santhagens verder gemoderniseerd. Huis en park hadden echter veel te lijden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Uiteindelijk werd het sterk vervallen kasteel vanaf 1968 gerestaureerd, waarbij het 19de-eeuwse herenhuis werd afgebroken. De woontoren werd naar 18de-eeuwse prenten teruggebouwd en het nieuwe woonhuis werd toegevoegd.