Huis Doorn

Rondom het huis, gelegen ten zuiden van de Utrechtse Heuvelrug, ligt een groot park in landschapsstijl. Deze stijl wordt gekenmerkt door een afwisseling van open gedeeltes (vaak weidegronden), boomgroepen en dichte bossen. Op het terrein zijn ook nog een koetshuis, een tweede oranjerie, een garage met klokkentoren verbouwd als tentoonstellingsruimte en een duiventil te vinden.

Het oorspronkelijk middeleeuwse Huis Doorn werd in 1536 als ridderhofstad erkend en later in de 16de- en 17de-eeuw verbouwd tot een aanzienlijk woonhuis. Begin 18de-eeuw kreeg het huis een centrale zichtas de Heuvelrug op. Dat is de huidige Gezichtslaan, die nu geen enkele zichtrelatie met het huis meer heeft. Het huis werd aan het einde van de 18de-eeuw grootscheeps in neoclassicistische stijl verbouwd in opdracht van Wendela E. ten Hove. Van de ridderhofstad bleef een ronde toren bewaard. Architect B.W.H. Ziesenis was bij de verbouwing betrokken, maar in hoeverre is niet duidelijk. Tegelijk met de verbouwing werd een begin gemaakt met de verlandschappelijking van het park. Deze werd in de 19de-eeuw voortgezet. Kenmerkend voor het park is de grote slingervijver, ontstaan door het samenvoegen van twee 18de-eeuwse karpervijvers en de oude slotgracht.

In 1919 werd Huis Doorn verkocht aan de verbannen Duitse keizer Wilhelm II. Hij liet in 1920 een nieuw poortgebouw bouwen door architect H.A. Pothoven. Het gebouwtje werd geïnspireerd op de Hollandse renaissancestijl. Hij liet ook enkele tuinen aanleggen en voegde in 1928 een rosarium toe, dat nu fungeert als recreatiepark. Na de dood van de keizer in 1941 werd Huis Doorn een museum. In 1991-'92 volgde restauratie naar plannen van architect T. van Hoogevest. 

Huis Doorn functioneert tevens als kenniscentrum van de Eerste Wereldoorlog.